De laatste keer dat ik kleren ging kopen, was eind april. Er kwam een vakantie aan en ik had noodzakelijk een paar shirts, een halflange broek, een paar coole vesten en misschien wat bloesjes nodig. Ik ging naar de Bijenkorf, een beetje een stomme winkel maar met veel verschillende soorten kleding vlak bij elkaar. Dat scheelt weer een paar winkelstraten doorslenteren, dacht ik nog, trots dat ik zo goed incalculeerde waar mijn beperkte mogelijkheden me wel en niet zouden kunnen brengen.
Nou, dat werd dus een ramp. Mijn scooter was bij de reparatie, of net gestolen, ik weet het niet meer. Ik ging in elk geval met mijn elektrische fiets, die ik een half jaar daarvoor had gekocht voor een bedrag waar je een behoorlijke tweedehands auto van kunt kopen. Toen ik bij de winkel aankwam was ik al uitgeput, zodat ik op het eerste het beste pasbankje neerplofte om bij te komen. Daar bleef ik een hele tijd zitten, me afvragend of ik het kon maken daar even te gaan liggen, maar ik zag de beveiligers al in mijn richting kijken. Verder het wespennest in dus, klein rondje gelopen op de betreffende afdeling, een paar dingetjes gepast, toen koffie gaan drinken om opnieuw uit te rusten.
Ik wilde maar één ding, en dat was zo snel mogelijk naar huis. Om niet met lege handen weg te gaan, kocht ik twee T-shirtjes. Naderhand bleken die alletwee niet echt mooi te zijn.
Het was een leuke vakantie, daar niet van.
Nu, ruim een half jaar later, heb ik echt geen enkel wollen truitje meer zonder gaten (hoewel dat best door een en dezelfde mot kan komen), heb ik drie broeken liggen waar een knoopje aan moet dat ik kwijt ben, waarvan er twee ook met knoopje niet mooi meer zijn, heb ik mijn vesten allemaal nog voor guldens gekocht en zie ik op tegen een lange, strenge winter op sneakers en met gaten in de knieën van mijn lievelingsjeans.
En zoiets kun je toch niet zo makkelijk aan een zus of vriendin vragen. Kleren kopen, dat kost een dag, gesteld dat je al zou kunnen uitleggen wat je wilt hebben. Je moet alles passen, dan moet zus of vriendin weer terug met de kleren die niet lekker zitten, kost weer een halve dag. Bovendien lijkt het me niet zo leuk om van een T-shirtje waar iemand drie winkels voor af is geweest, te zeggen dat je het 'toch niet zo erg leuk vindt'. En kleren kopen via internet heb ik wel eens gedaan, maar dingen terugsturen die niet passen is ook een gedoe.
Kortom. Vorige week hakte ik de knoop door, googlede op Personal Shopper en belde de bovenste op. Zo iemand kost duizend euro, en dan heb je nog geen onderbroekje gekocht. Maar dan kun je het tenminste zeggen, als je dat onderbroekje niet mooi vindt.
