Ik geloof dat het al twee Koninginnedagen geleden was dat ik drie paar schoenen met zeer hoge hakken verkocht. Een paar prachtige zwarte glimmende, open aan de hiel, met hakken van zeker twaalf centimeter , nog een paar matzwarte tamelijk sjieke en een paar witte, óók heel hoge die ik eigenlijk alleen bij de bruiloft van mijn zus heb gedragen, tenminste de eerste uren, tot de blaren op mijn hielen opensprongen en ik slippers van iemand leende. Dat ik die niet meer veel droeg, had met de MS waarschijnlijk niet veel te maken. Twee euro per paar, drie paar voor vijf euro. Ik was ze snel kwijt.
Maar spullen weggooien, dat kan ik toch nooit in één keer tegelijk. Laatst interviewde ik radiopresentator Govert van Brakel over zijn boekenkast, die vertelde dat hij af en toe flink had opgeruimd en bijvoorbeeld zijn oude schoolboeken had weggedaan. "Maar ééntje heb ik er toch nog gehouden", vertelde hij. "Lodewick, het boek dat we voor Nederlands hadden." Dat zinnetje haalde het niet tot mijn artikel, dat altijd maar tussen de 2440 en 2450 tekens lang mag zijn, inclusief spaties natuurlijk, maar herkenbaar vond ik het wel. Ik kaasschaaf ook altijd wat af en moet dan steeds toch weer door de resterende stapel heen.
Maar goed, nu heb ik dus nog steeds een plank vol schoenen staan die ik eigenlijk niet meer kan dragen. Twee paar laarzen die ik ooit in Zacatecas (Mexico) kocht en in mijn toch al volle rugzak wist te proppen. Nostalgie, en echt alligatorleer, dan gooi ik zoiets niet weg al zijn ze vijftien jaar oud inmiddels. Dan veel recentere schoenen, een soort Dagobert Duck-boots-met-slobkousen, van Camper, heel hip (toen..) en goddelijk aan mijn voeten. Een tijdlang mijn lievelingsschoenen geweest, dus ja, die kan ik ook niet aan de straat zetten. Dan nog een verzamelingetje fijne, oude en meer of minder gedragen schoenen.
Ik zet ze gebroederlijk bij elkaar voor een foto, daar moet ik het verder dan maar mee doen. Dan is er weer een plank vrij. Ze zijn allemaal voor de kringloopwinkel, tenzij iemand met maat 39-40 dit leest en deze week nog wil langskomen om er wat van op te halen.
In de kast blijft één paar heel mooie bergschoenen staan waar ik tóch nog even geen afscheid van kan nemen. En rode muiltjes. Die komen over een jaar of wat nog wel eens op de markt.
