'Zet jij even de bordjes in het rek?'
Dit eufemisme van mijn moeder gebruiken mijn broer, zus en ik soms nog grinnikend tegen elkaar. 'Wil jij de afwas even doen?' betekende het. Grommend wierpen wij ons als narrige pubers dan op de vaat.
Geen bordjes in het rek meer voor mij: als laatste in Nederland heb ik nu, voor het eerst in mijn leven, een afwasmachine gekocht!
Een heleboel van mijn vrienden en familieleden vonden het ontzettend raar dat ik zoiets niet had. En ik vond het elke keer weer opmerkelijk om te merken hóe geïrriteerd sommigen daarvan werden. Dan kwamen ze bij me eten en koken, en dan moesten ze ook nog afwassen! Dat hoefde niet, zei ik dan: ik doe het met plezier morgen, of vanavond laat, maar dat was dan weer hun eer te na. Afwassen zouden ze, maar zonder commentaar en discussie ging het zelden. Heel vreemd vond ik dat. Alsof ik mezelf expres met een last opzadelde door met de hand af te wassen, uit een soort calvinistische zelfkwelling of ik weet niet wat mensen er voor ideeën bij hadden. Maar ik geloof niet dat ik er principes over had. Ik vond afwassen gewoon nooit zo erg. Terwijl ik koffie stond te zetten zette ik even een paar bordjes in het rek, dat werk.
Bovendien: veel pannen en glazen worden niet beter van zo'n apparaat. En ik vind het fijn om in mijn niet al te grote keuken ruimte te hebben voor kastjes en laden. En zeker als je maar met zijn tweeën in een huis woont, zoals wij, zet je zo'n machine niet elke dag aan en moet je tóch steeds genoemde pannen en glazen, scherpe messen, handige kommetjes die je elke dag nodig hebt en onderdelen van de citruspers afwassen. Om niet te spreken van de herrie die de meeste van die dingen maken. Zeker met een open keuken zit je de rest van de avond op de bank naar zo'n dreun te luisteren.
Veel redenen dus om nooit een afwasmachine te hebben, en tot nu toe ging dat prima. De laatste tijd waste W. vaak af, moet ik zeggen, maar die vindt afwassen bijna nog leuker dan ik, dus uit die hoek kreeg ik nooit commentaar. Maar de laatste tijd merkte ik dat het me steeds meer inspanning kostte. Na drie kopjes hield ik het voor gezien, en dan heb je altijd wel héél veel troep in je keuken staan. Gaan koken, daar ga je dan erg tegen opzien, want eerst moet de keuken een beetje schoon. Zelfs ontbijt maken wordt een opgave.
Dus er moest een afwasmachine komen. Bij de Mediamarkt heb ik binnen tien minuten een heel mooie uitgezocht, de allerduurste ook, een bijna geruisloze met tientallen programma's, uitgebreide boekwerken met instructies en een display aan de voorkant. Daarna een hele goede en dure koffie gedronken met uitzicht over de stad, want zoiets moet je natuurlijk wel vieren.
Er moest een loodgieter aan te pas komen om hem te installeren ("Nee, er heeft daar nooit eerder een afwasmachine gestaan dus er moeten een kraan en een afvoer gemaakt worden"), en ik heb een flink kastje, met laden en deurtjes (een van mijn eerste zelfgemaakte werkstukken) door W. uit elkaar moeten laten slaan en aan de straat zetten. Dat ging me wel eventjes aan het hart.
Maar ik heb er enorm veel plezier in, in mijn nieuwe aankoop. Verschillende programma's uitproberen (er is bijvoorbeeld een nachtprogramma, duurt 4 uur maar kost relatief weinig energie en is nog stiller dan andere, er is natuurlijk een eco-programma, een ultrakort wasje en nog vele opties meer), de laden efficiënt inruimen.. En hij praat tegen je! Nou ja, hij schrijft briefjes. Het display aan de voorkant vertelt je wat voor programma er draait, wat-ie op dit moment aan het doen is en hoe lang hij nog aan het werk is. "Ik ben bezig met Auto 45-65 graden, op dit moment ben ik aan het Voorspoelen, dat duurt nog eventjes en dan ga ik over op het Reinigen. Om 14:17 ben ik klaar, maar weet je wat? Volgens mij zijn die messen niet zo érg vies, dus hee, het wordt misschien wel 14:03. Deal?"
Mijn Bosch SuperSilence Plus en ik, wij zijn echte vrienden geworden.
