Met pp/ms ben je tamelijk snel uitbehandeld. Veel meer dan elk half jaar over een rechte lijn proberen te lopen, doe ik niet bij mijn neuroloog. Dat is jammer, al was het maar omdat ik zo'n leuke neuroloog heb.

Maar goed.

Mijn ziekenhuis is vlakbij, vanaf mijn huis rijd ik er in een kwartiertje heen, vanaf mijn werk in vijf minuten. Het is geen academisch ziekenhuis, geen knooppunt van internationaal onderzoek, geen gespecialiseerd ms-centrum. Maar beoordelen hoe ik over een rechte lijn loop, kunnen ze er denk ik wel. En als er ergens op de wereld een medicijn wordt uitgevonden waar ik iets aan zou kunnen hebben, krijg ik het vast te horen.

Mijn neuroloog is in het begin wel eens met mijn status onder de arm naar de VU gefietst, om haar diagnose te verifiëren bij een ms-bobo aldaar. Dat vond ik leuk. Vooral dat ze op de fiets ging. Al kan het best dat ze dat helemaal nooit gezegd heeft, maar dat ik me dat alleen zo voorstel.

Toch vind ik dat ik een keer een andere neuroloog zou moeten bezoeken. Gewoon, om het gedaan te hebben. Om het verhaal eens van een ander te horen. Ik bloos verschrikkelijk als ik haar mijn wens opbiecht. Ik verzeker haar dat ik haar niet blijvend wil verlaten, maar dat ik toch een keer.. nou ja. Ze neemt het als een man, laat geen enkele teleurstelling blijken en raadt me aan naar Rotterdam te gaan. "Als je dit echt wilt, is het denk ik goed als je naar een zeer ervaren iemand gaat. En de andere die ik je zou kunnen adviseren zijn.. nou ja, van mijn leeftijd, zeg maar." Ze lacht verontschuldigend.

Doe maar die in Rotterdam, zeg ik. Ze gaat het voor me aanvragen. 

Twee dagen later belt ze op, met de mededeling dat neuroloog H. in Rotterdam mij graag eens onderzoekt en de scans bekijkt. Maar dat hij zelf even een operatie moet ondergaan, en een maand of twee uit de roulatie is. Daarna zijn er natuurlijk zijn vaste patiënten die voorrang hebben. Het kan dus nog wel tot het voorjaar duren, zo'n beetje, tot ik opgeroepen word.

"Nou, dan moet u me tot die tijd maar in leven houden."

Dat zal ze doen.

Aan de telefoon zeggen we meestal 'u'. En ik sowieso altijd als ik grappen maak.