Sinds ik een paar weken geleden de uitnodiging kreeg om proefkonijn te worden voor de farmaceutische industrie, zet ik alle voor- en nadelen eindeloos vaak op een rij, op alle mogelijke manieren. Linksom en rechtsom, verticaal en horizontaal, in golfjes en rondjes.
Ik ga om 9 uur 's ochtends - heel zakelijk voelt dat - langs bij mijn kennis met farmaceutische kennis, die van alles voor me heeft opgezocht en me helpt bij het verzamelen van de vragen die nog openstaan. Die kanker, daar hoef ik me weinig zorgen over te maken, denkt hij. 'Dat zetten ze altijd in zo'n informatiepakket, om te voorkomen dat je toch zoiets krijgt en ze gaat aanklagen.' Wat ik me wél zou moeten afvragen: hoe voel ik me na zo'n sessie? Ben ik er drie dagen ziek van, of ga ik de volgende dag weer aan het werk? Hoe zit het met de 'gewone' bijwerkingen: griep, duizeligheid, luchtweginfecties, blaasinfecties. Hoe groot is de kans dat ik die krijg, en hoe vaak? En kunnen die wél in Amsterdam behandeld worden?
Ik schrijf het allemaal op en bel het ziekenhuis in Rotterdam. De assistent die ik aan de telefoon heb weet het eigenlijk niet zo goed. Hoe groot de kans is dat ik kanker krijg, weet ze niet goed. Maar wel meer dan één op een miljoen. 'In onze vorige testfase is één iemand overleden - maar die had al niet zo'n goede gezondheid.' Hm, ja. Duidelijk.
Mijn moeder zou het wel weten. Zelf neemt ze zelden of nooit medicijnen, al zijn ze nodig en werken ze best goed. Aan mijn lijf geen pillen, vindt ze, en dat is ook een standpunt waar je oud en gelukkig mee kunt worden. Maar het is kennelijk toch anders als het om je dochter gaat. Altijd proberen, vindt ze dan, en die bijwerkingen, dat merk je wel. Ze zouden het je toch niet geven als er niet een gerede kans, etc. etc. Is ook weer zo, en daar ga ik weer, met mijn enerzijds, anderzijds.
Mijn zus vraag ik zelf hoe ze erover denkt en hoe zij zo'n beslissing zou nemen. 'Ja, heel moeilijk.. ik zou I Tjing doen!' is haar antwoord. Wat dat is, vraagt F. 'Een soort Chinees kaartleggen', zegt W. korzelig. Hij heeft het niet zo op I Tjing. Ik geloof er natuurlijk ook níets van, maar interessant zijn de uitkomsten wél; ik heb het een paar keer geprobeerd.
Het I Tjing-boek ligt bij mijn andere zus, maar samen zorgen ze ervoor dat het snel bij mij is. Ik denk intensief aan een vraag die ik het orakel wil stellen, gooi drie keer drie muntjes - het zijn in dit geval geen kaarten, maar muntjes - en probeer de cryptische tekst op de pagina waar ik naar gegooid heb, te begrijpen.
"Een boodschap komt alleen over als ze uit het hart komt en men de waarheden die men verkondigt zelf innerlijk heeft doorleefd", staat er. En: "Werkelijk gezag berust op kennis en inzicht, niet op verschil in positie. Bij wederzijdse afhankelijkheid draagt men gezamelijk de verantwoordelijkheid en is overleg en afstemming op elkaar noodzakelijk. Wees daarbij reëel, concreet en zakelijk. Laat je leiden door de feiten en streef slechts naar wat haalbaar is."
Nou, dat lijken me hoe dan ook wijze woorden. W. laat een kaartje van Mr. Baba op mijn tafel achter: die vindt hij waarschijnlijk minstens zo betrouwbaar als I Tjing. Bescherming tegen elk gevaar, snel 100% resultaat, ik zou hem zo gaan bellen.
