Tot ik een eigen auto heb, ga ik vaak met de taxi naar allerlei plekken. Naar de film, naar de kapper, naar het ziekenhuis, naar vrienden, naar mijn werk. En weer terug. Heel soms ging ik vroeger met het invalidenbusje, maar dat doe ik nooit meer: je kunt niet altijd een uur eerder of later komen, of helemaal niet. En dat is toch wel de praktijk met dat busje. Soms kan iemand me brengen of weer ophalen; altijd met de taxi is natuurlijk erg duur.
Daarbij heb ik ook nog van die lastige voorkeuren. The Movies, een van de meest dichtbijzijnde filmhuizen en prima rollend te doen, vind ik een heel vervelende bioscoop: warme kleine zaaltjes, rare randjes, trapjes, onverwacht stijgende en dalende vloeren, hoogpolig tapijt.
Een heel fijne bioscoop voor de gammele mens is Eye. Mooie zalen ook, fijn terras. Maar hoe er te komen?! Met de taxi is dat echt niet te betalen: 20-25 euro, en dan moet je nog terug. Ik ben er weleens met een vriend met de auto heengereden, achter de bioscoop is een groot parkeerterrein. Iemand anders heeft me ook eens naar het station gereden, waar ik de pont nam. Terug nam ik weer de pont naar het CS en daar de taxi. Kost krap een tientje, een stuk overzichtelijker.
Nu heb ik de ultieme route gevonden: ik ga met drie ponten naar Eye. Vanaf de Houthaven, vlak bij mijn huis, neem ik de pont naar het NDSM-terrein, vanaf daar ga ik naar het CS en daar gaat elke paar minuten het Buiksloterwegveer naar Eye. Het lastige is alleen dat niemand natuurlijk deze route neemt, en dat de aansluitingen dus belabberd zijn. Als jouw pont aanlegt op de NDSM-werf, trekt de volgende net zijn loopplank op, en dan kun je een kwartier wachten. Of twintig minuten, of een half uur. Hoe later, hoe belabberder.
Maar het is een prachtige route en als je wat tijd hebt, gaat het prima. Er is bij de pont in Noord een fijne ijswinkel, en al heb je zo'n negen maanden per jaar weinig aan, het idee alleen al maakt het wachten fijner.
Geef mij maar Eye. Ik houd als het even kan gewoon graag vast aan mijn lastige voorkeuren.
