Het plan om begin juli een paar dagen naar Barcelona te gaan om huizen te kijken, blijft misschien wel staan, maar dit ene, dat moet echt zo snel mogelijk. We nemen de vlucht van 7:00 uur 's morgens en staan tegen tienen in het zonnetje in de oude binnenstad. Zeeën van tijd hebben we, want de eigenaar van het appartement kan ons pas om 13:00 uur ontvangen. We gaan maar eens naar het Picasso-museum, nu we hier toch zijn. Het is woensdagochtend, het museum is net open dus het is vast rustig.
Al van verre zien we een formidabele rij in het smalle straatje. W. wil zich direct omdraaien: dit gaat zeker een uur duren. Ik twijfel nog wat: er zit best beweging in de rij, en binnen hangen vast mooie dingen. Als we nog wat staan te dralen komt er een kleine dame in uniform aan, die ons uitnodigt om met haar mee te rijden. Rolstoel, speciale ingang, geen rij dus. In een aparte ruimte mogen we kaartjes kopen, ik krijg er een gratis, 'Gratuïta discapacitat', W. mag voor de halve prijs, 'Reduïda altres'. Eigenlijk moet ik dit soort positieve discriminatie natuurlijk afkeuren, maar ik ben allang blij dat we in vijf minuten binnen staan.
Er hangen inderdaad mooie dingen, veel schetsen en oud werk, en een heleboel studies van Velázquez' Las Meninas. Een andere keer gaan we nog wel wat uitgebreider kijken; nu wil ik toch na een uur of anderhalf richting ons mogelijke nieuwe huis, mateloos spannend vind ik dat.
Twintig minuten, meer hebben we niet nodig om van het museum in El Born naar het adres te lopen. En dan lopen we vrij langzaam. Onderweg komen we een heleboel terrassen tegen, Chinese restaurants, groenten-, kleding- en stripwinkels, en natuurlijk veel toeristen. Op het bankje voor het huis treffen we de makelaar, de eigenaar is al boven. Voor de ingang is een haalbare drempel, en de lift is precies, maar dan ook precíes breed genoeg. Mijn Quickie is op maat gemaakt, en als ik ook maar enigszins voluptueuzere heupen had gehad, hadden we zeker verder moeten kijken.
Het huis is helemaal zoals het er op de foto's uitzag: de plafonds zijn hoog, de kunst alleszins draaglijk en de badkamers zelfs nog iets lelijker dan ik had gedacht. Vooral op de hoogbejaarde en ongetwijfeld zeer lawaaiige jacuzzi met houten jaren-70-ombouw verheug ik me enorm. Inpakken en wegwezen. We vieren het met een lunch en koud biertje op een terras en nemen om half zeven 's avonds het vliegtuig terug naar Amsterdam. Het is dat we om vijf uur hebben moeten opstaan, maar anders was het eigenlijk een heel relaxte dag geweest. Y muy productivo.
(het is op de derde verdieping, dat ronde balkonnetje op de hoek en de twee of drie ramen links ervan)
