Terug uit Leipzig, druk genoeg maar toch een beetje ziel onder de arm.

Boodschappen bij de Albert Heijn, post en kranten van twee maanden verwerken, filterkoffie erbij omdat ik mijn espressopotje in de Hinrichsenstraße heb laten staan. Felix loopt warm voor bij de HEMA verkrijgbare 'bonkies', niksige knikkers die je bij besteding van 5 euro ontvangt. Vervolgens moet je drie 'bonkiezegels' - onmogelijk los te knippen en nog moeilijker op te plakken onderdelen van de verpakking - op een speciale 'bonkies spaarkaart' plakken, tegen inlevering waarvan je vervolgens 'stoere skinnies' krijgt, 'zolang de voorraad strekt', nog niksiger hoesjes voor om de bonkies. Benieuwd welk reclamebureau verantwoordelijk is voor deze campagne en wat iemand voor het bedenken van de namen 'skinnies' en 'bonkies' factureert. Vast meer dan ik voor mijn stukkies in allerhande kwaliteitskranten. 

Mijn 2000 stappen per dag van de afgelopen maanden wreken zich nu: na 500 ben ik al behoorlijk uitgeput. Geen idee dat zoiets optelde, maar zo zie je maar weer. Na de Smart wen ik nu weer aan de Vespa, die een lege accu had van het nietsdoen. Dat was me al eens eerder overkomen, maar veel ervan geleerd had ik niet. Met vooruitziende blik had ik toen wel een 'accudruppelaar' gekocht (onmisbaar stuk gereedschap voor dit soort kwesties), die ik nu voor het eerst uit zijn verpakking haalde en ernaar keek als een aap naar een verroest horloge. Durfde het ding niet op de accu te zetten. Veel te ingewikkeld: ik zou de rode klem eens op de zwarte draad zetten. Aantrappen met de kicxxtarter lukte me zelfs in het ms-loze tijdperk niet, daar heb ik een stoere derde voor gevonden. Rondje ring en hij start weer probleemloos.

Maar het is modderen en worstelen, mijn eerste dagen in de Heimat.

Wel leuk dat mijn laatst gepubliceerde artikel in de LVZ nog een kleine rel veroorzaakte. Een zeer milde, maar toch. Ik kreeg een e-mail met inlijstbare zinnen: "So umfangreiche Recherchen mit derart speziellen Informationen und Interviews müssen immer von unserem Geschäftsführer genehmigt werden. [...] Das ganze ist leider sehr unerfreulich und entspricht nicht gerade unseren Vorstellungen von Zusammenarbeit. Zumal einige Dinge so nicht an die Öffentlichkeit gehören sollten."

Let wel: we hebben het hier over de woordvoerder, de persvoorlichter die ik sprak over het festival, waar ik overigens volgens mij ook weinig onaardigs over had gezegd.

Een ander artikel schijnt er deze week in te staan, maar heb ik nog niet niet gezien. Altijd fijn als er in inproductieve tijden ergens een stuk verschijnt: dat geeft je toch het gevoel dat je je nuttig maakt.