Dat je in Barcelona zou verlangen naar zuurkool of naar Amstel bier, daar begrijp ik weinig van. Maar de muesli, poe hee, de muesli. Voor F. hebben we een vorm van cruesli gevonden die zoals de meeste crueslis vooral zoet en duur is. W. kan leven met de taaie en dorre muesli die hier in een speciaalzaak te koop is, maar ik ben een beetje een prinses op de erwt in dat opzicht. Ik wil gewoon mijn eigen, van de firma Tabak in de Rijnstraat. Croissantjes zijn erg lekker, en die hebben we ook veel gegeten, maar op een gegeven moment wil je gewoon weer iets waar je op moet kauwen.
Het is ruim zes jaar geleden dat ik in de buurt van de Rijnstraat woonde, en ook toen was de winkel van Tabak (voor kaas, noten, zuidvruchten, wijn en biologisch verantwoord afwasmiddel) al een omweg. Maar die maakte ik graag. Toen ik aan de andere kant van de stad kwam te wonen, heb ik verschillende andere soorten uitgeprobeerd, maar geen ervan bevalt me echt. Vriendin S., die er in de buurt woont, neemt altijd als ze bij me langskomt een paar pakken voor me mee. Ook anderen stuur ik regelmatig om een boodschapje langs Tabak.
Toen ik een tijdje geleden in Amsterdam was, wist ik maar één pak mee terug te nemen. Maar W., die alleen maar een niet al te grote messenger-bag bij zich had, waar ook al zijn laptop in zat, wist toch vijf pakken voor me mee te nemen. Ode!
Ik ben benieuwd of we daarmee het einde redden.
