Bij een van onze eerste reizen naar Barcelona, mei vorig jaar, om scholen te bekijken en wat Spaanse en Catalaanse lessen te nemen, kwamen we terecht in het onvolprezen tapasrestaurant La Esquinica, op de Passeig de Fabra i Puig. Het ligt niet in het centrum, maar met de metro ben je er zo (het ligt tussen de haltes Virrei Amat en Vilapicina) en echt, het is een tapaszaak zoals je hoopt dat je ze af en toe tegenkomt.

W. bestelde er varkensoren, oreja de cerdo, want die moet je toch een keer gegeten hebben als je in Barcelona bent. F. en mij leek het maar niks, maar je moet natuurlijk wel een béétje durven. Ik zag me er nog geen hap van nemen, maar als we een beetje zouden opschuiven en de andere kant opkijken, terwijl we ons bord zouden volladen met croquetas, patatas bravas, navajas, pimientos de padrón en calamares a la andaluz, zouden we misschien wel aan dezelfde tafel willen blijven zitten als de varkensoren.

Toen de schotel kwam bleek hij een drillerige massa te bevatten waar ik in de verste verte geen oor in kon onderscheiden, maar ook helemaal niets van wenste te proeven. Met ware doodsverachting nam W. een hapje en concludeerde toen dat het écht niet zo lekker was. Meestal weet hij een bord met niet-zo-lekker-eten toch nog wel voor de helft leeg te eten, maar dit gaf hij met excuses aan de ober terug. 'No pasa nada' zei deze - hij was vast gewend dat dit een schotel voor, laten we zeggen, fijnproevers is.

Maar een tijdje geleden kwam ik ergens een restaurantrecensie tegen van een zaakje waar ze 'tapa de oreja de cerdo crujiente' zouden hebben (knapperig varkensoor), zó lekker dat de schrijver van het stukje bíjna om een foto van het varken vroeg. Nou ja, restaurantrecensietaal, je kent het wel, maar naar dit zaakje in de wijk Sants, El Pràctic, was ik wel nieuwsgierig geworden.

Donderdag vliegen we alweer naar huis; hoogste tijd om eindelijk een keer zo'n varkensoor te proberen - en als-ie écht knapperig is, wil ik misschien ook wel een hapje.

Op zondagmiddag staan we klaar voor vertrek (althans W. en ik; F. is met geen stok mee te krijgen); we kijken nog even op internet voor het precieze adres. Helaas blijkt dat ze dicht zijn vanwege verbouwing en vakantie, van 17 juni tot 7 juli.

Een goede reden om een keer terug te komen naar Barcelona.