Mijn nieuwe schoonmaakster komt uiterlijk om negen uur, omdat ik dan naar mijn werk moet. Ze heeft mijn sleutel nog niet, ik heb afgesproken haar die vandaag te overhandigen. Ze is wel al een paar keer gekomen, samen met mijn vorige schoonmaakster, die te veel werk heeft, omdat haar neef is uitgezet en zij een deel van zijn schoonmaakadressen overneemt. Ander verhaal, minstens zo complex en treurig.
Om half negen haal ik mijn bed af en gooi de lakens in de was - zij maakt het daarna op alsof ze een lineaal heeft gebruikt, een van de aangenaamste kanten van zo'n klus uitbesteden. Ik raap de laatste spullen in F.'s kamer van de grond (hij heeft gisteren zelf moeten opruimen), zet zwervende ordners in de kast en schrijf een briefje in mijn lamlendige Spaans, of ze de vloer wil dweilen en met welk schoonmaakmiddel, en hoe dat precies moet met mijn kwetsbare houten vloer. Ik ben behoorlijk moe van dat alles.
Om vijf voor negen belt ze op, om te vertellen dat ze helaas niet komt. Vanwege mijn lamlendige Spaans begrijp ik totaal niet waarom niet. Ik ben uitermate geïrriteerd maar kan dat om dezelfde reden niet goed uitleggen. Waarom ze me zo laat belt, is een vraag die ik nog weet over te brengen. Ze had een andere telefoon, en had mijn nummer niet meer, en moest dat eerst via mijn oude schoonmaakster achterhalen. En ze had geen beltegoed meer. Zoiets.
Rust, reinheid en regelmaat zijn helaas een belangrijke leidraad geworden in mijn leven. Het is heel frustrerend maar ook helaas een feit, dat mijn leven ontzettend geordend is geworden. Het idee dat ik van slag moet raken omdat mijn schoonmaakster niet komt, is belachelijk, maar het is zo. Een half uur later, daar lachte ik vroeger om. Vroeger hád ik trouwens helemaal geen schoonmaakster.
Ja, vroeger, vroeger was alles beter.
Als ze er een week later is, blijkt ze nog steeds stevig de griep te hebben. Ze verontschuldigt zich vele malen en vertelt dat ze niet naar een dokter durft te gaan, omdat ze uitsluitend Spaans spreekt en geen geldige papieren heeft. Ik schaam me al over mijn irritatie van vorige week. Waarschijnlijk kun je beter ms hebben dan illegaal in Nederland verblijven. Ik ga een Spaanssprekende en ook anderszins toegankelijke arts voor haar zoeken.
En als ze weggaat ziet mijn keukenla er zo uit:
