Het handschoenenprobleem laat me niet los, al was het maar omdat het zich elke dag weer opdringt. Het is niet de tijd van het jaar dat je zulk soort dingen bij de H&M kunt kopen, bovendien moet ik vingerloze hebben!
Na een beetje zoeken op internet blijkt hier een winkeltje te zijn waar ze handschoenen op maat maken: guantes a medida. Zoiets moet ik hebben.
De winkel/werkplaats, 'Victoriano' midden in de Eixample, is precies zoals je je zoiets voorstelt: een heel klein zaakje, met een oude naaimachine en een nog iets oudere maar zeer kwieke dame, Carmen, die hier al een jaar of vijftig handschoenen maakt. Verder rekken met lappen leer, een boel rommeltjes, een kleine etalage met natuurlijk wat leren, zijden en kanten handschoenen en één hoed. Hoeden maakt ze niet, zegt ze desgevraagd, die staat er gewoon omdat hij mooi is. En dat is-ie.
Ja, ze kan precies de handschoenen maken die ik wil, zegt ze: met een stevige binnenkant en een elegante zachte buitenkant. Een extra stuk waar ik met het rolstoelen altijd aangrijp. Claro. Ze trekt mijn hand om op een papiertje en we nemen nog wat details door. De rug wordt open, er komen gaatjes onder de knokkels voor nog wat extra lucht.
Ik zoek oranje en donkerbruin leer uit, oranje voor de buitenkant, donkerbruin voor de binnenkant - nu ik het zo opschrijf, besef ik dat mijn geboortekaartje ooit in die kleuren is gemaakt. Ons huis was in die jaren ook met oranje en bruin ingericht: jaja, het waren de seventies.. Nou ja, het klinkt vreselijk als ik het zo zeg, maar de combinatie is volgens mij prachtig.
Ze kosten 49 euro: zeven euro meer dan die synthetische dingen die ik bijna in de rolstoelwinkel had gekocht. Over een week kan ik ze halen.